Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Η2Ο


Είναι κρίμα τα βιβλία να λιώνουν στο νερό της βροχής. Έλενα μην τα ξεχνάς στο μπαλκόνι.


-Εσύ τι έκανες φέτος?

Οι λάμπες φθορίου ξέρουν καλά να αποστειρώνουν τις περιπέτειες της ημέρας. Αφού εξαγνιστούν, συνθλίβονται πάνω σε μισογκρεμισμένους πύργους που εμποδίζουν το δρόμο προς τη θάλασσα.

-Εσύ τι έκανες φέτος?

Συνήθιζα να κάνω λίστες. Λίστες με ψώνια ,λίστες με τραγούδια, στόχους, προσωπικά ανόητα επιτεύγματα, όνειρα, καταστροφές. Λίστες με τους εαυτούς μου και τις μορφές που παίρνουν.

Ήθελα να περπατήσω στη βροχή. Να λιώσω κάτω από την βροχή σαν τη ζάχαρη που εξαφανίζει ο καφές μου.
Η βροχή απολαμβάνει να με τρομάζει. Η βροχή είναι δύσκολη. Η βροχή σε παγώνει. Αρρωσταίνει. Και όταν το νερό πέφτει από τα άγνωστα μου πουθενά, οι γελωτοποιοί βγαίνουν σε κοπάδια για να ξεδιψάσουν.

Πάντα με φόβιζαν οι γελωτοποιοί του δρόμου. Αν τους κυνηγήσεις θα σκοντάψουν πάνω στο λαχάνιασμά σου. Έτσι είμαστε.
Χάρισε μου μια αναπνοή και θα σου χαρίσω δύο

Η ανθρώπινη αδυναμία εύκολα στριμώχνει τα βλέμματα μας σε αδιέξοδες σπηλιές. Το οξυγόνο εκεί εξαντλείται υπερβολικά πολύ γρήγορα.
Μάθαμε σωστά να σκοντάφτουμε. Αυτό μετράει.

Όποιος αντέξει ξαπλωμένος στα σπασμένα γυαλιά κερδίζει έναν εαυτό.

Μέχρι εκεί φτάνει ο δρόμος.

 Ύστερα πρέπει να σκάψεις καινούριο.
Μην αργήσεις, θα σε προσπεράσει η ώρα

Τα νύχια ματώνουν και τα μάτια θολώνουν.
Αυτό δεν λέγεται προσπάθεια. Λάθος ορίστηκε η ανάγκη επιβίωσης.

Σκάψε καλά. Τις άχρηστες ποσότητες άμμου να τις κάνεις καστράκια. Αυτά θα ζήσουν περισσότερο από σένα. Πες από μέσα σου την άλφα βήτα. Στο Ωμέγα βγαίνεις. Αν βρεις τα χαμένα σου παρόντα θα χρειαστείς βοήθεια να τα κουβαλήσεις ως το ποτάμι. Η φυσική λέει ότι οι πέτρες δεν επιπλέουν.

Μην πιστεύεις το μέλλον. Παίζει άσχημα παιχνίδια

Μην μπλεχτείς με τα παιχνίδια του χρόνου.

…Μοιάζουν ανούσια στη διάσταση που όλα σε σπρώχνουν προς την αντίθετη πλευρά του γκρεμού.

Τίποτα δεν σε περιμένει. Ποτέ δεν σταματάμε. Με τρελαίνουν τα δευτερόλεπτα. Μου σακατεύει τις ιδέες η στιγμή που δεν θα υπάρχω ποτέ ξανά. Όσο κι αν μάθεις να στέκεσαι στα δυο σου πόδια, αναπόφευκτα θα πέσεις κάποτε. Η ανθρώπινη φύση δεν χαρίζει. Θα χαθούμε.

Είμαι δειλή, το ξέρω. Ζω σε ψεύτικους κόσμους και χαίρομαι να χάνομαι στο παρόν, σε παρόντα που πατώντας pause μπορείς να ξεκουραστείς, σε καταιγίδες που το νερό τους ποτέ δεν σε φτάνει. Ζω σε στιγμές που εξατμίζουν την Έλενα. Κάνω ελεύθερη πτώση μόνο όταν η βαρύτητα με τραβάει προς τα πάνω. Μου αρέσει να φωνάζω δυνατά. Φωνάζω για μένα και τον κόσμο. Ουρλιάζω χωρίς φωνή. Σαν εκείνα τα όνειρα που θέλεις να ξεφύγεις από τον εαυτό σου αλλά ποτέ δεν ακούγονται οι εκκλήσεις βοήθειάς σου.

Είναι πολλές οι φωνές

Τις βλέπω τις φωνές μου. Ο καιρός τις αλλάζει όπως αλλάζει εμένα. Κάθε πρώτη του μήνα τις αφήνω να ξεκουραστούν στα μπουντρούμια τους. Μετά βγαίνουν και κλαίνε γιατί χάνονται στον κόσμο. Μας καταστρέφει ο κόσμος . Και πάντα νικάει στις λέξεις.

Οι λέξεις τους ξέρουν να σέρνονται στο σκοτάδι.

Κάθε βράδυ μαζεύω τις σιωπές μου σ’ ένα συρτάρι και τις τραγουδώ παράφωνα μελοποιημένες ιστορίες. Τους τραγουδώ πως πέθαναν και πως οι μυστήριες σκιές με τα μαχαίρια τις περιμένουν στην γωνία κάθε πρωί που τις διώχνω μακριά μου.

Νανουρίζονται και κοιμούνται. Μια φορά η μικρότερη μου είπε ότι ονειρεύεται το διάστημα. Μου είπε βλέπει σαπισμένα φεγγάρια από ροκφόρ όταν κοιμάται.  Μετά τρομαγμένη τρέχει και κρύβεται στο Βεζούβιο. Πέρασαν αιώνες από την έκρηξη το ξέρει, αλλά η φύση ξέρει πάντα να χαρίζει δόσεις λάβας στους ψεύτικους φίλους της

Όσο τα χρόνια περνούσαν εθίστηκαν τα πάντα στην καταστροφή. Τους δίνει την ένταση που εγώ δεν έδινα ποτέ. Τους δίνει τις κραυγές του κόσμου που εγώ ποτέ δεν άκουγα.

Οι κραυγές κουράζονται εύκολα.

Στο τέλος της νύχτας συρτάρι κλείνει μόνο του και βυθίζεται γαλήνια στο πηγάδι με τις λάσπες.

Και οι λάσπες ξαναγίνονται βροχή.
Ανακύκλωση

Οι σιωπές ανακυκλώνονται εύκολα.
…και οι άνθρωποι.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Scrabble



Τον άλλο μήνα μην ξεχάσεις να βάλεις τα λευκά να μουλιάσουν στην χλωρίνη για μισή ώρα. Και να το πετάξεις εκείνο το παλιό πλυντήριο. Λερώνει η σκουριά. Λερώνει και η λάσπη..

Η Τζο έβαζε ακατάστατα τα τσαλακωμένα της ρούχα στην παραφουσκωμένη ντουλάπα του κόκκινου δωματίου.
-Γιατί δεν τα διπλώνεις?
- Τα αφήνω πάντα έτσι αραδιασμένα μες την ντουλάπα Τα ρούχα θέλουν να ναι ελεύθερα, δεν θέλουν καταπίεση.. Και οι λέξεις , να το ξέρεις.

Τα λόγια είναι ελεύθερα. Πετάνε πάνω απ τα κεφάλια μας και δημιουργούν θανατηφόρες δίνες. Μην πέσεις μέσα θα πεθάνεις πάλι. Ακόμα δεν βαρέθηκες?

Άδικα το εξηγώ τόσες φορές. Η αναπνοή μου ποτέ δεν καταλαβαίνει τους κανόνες.


Θα σου μάθω ένα παιχνίδι
Μην κουραστείς ακόμα.
Μην κουραστείς ξανά
Στο τέλος θα αφήσουμε τις λέξεις να πεθάνουν ελεύθερες

Είναι ωραίο το παιχνίδι. Θα με νικήσεις εύκολα.

Βήμα πρώτο.
Κλέβεις εφτά σημεία στίξης και τα πλένεις προσεκτικά με κρύο βρώμικο κρασί. Το καθαρό τους φέρνει ζαλάδες, σημείωσε το κάπου.

Βήμα δεύτερο.
Συγκεντρώνεις τις νεκρές παραισθήσεις που γνώρισες στον ύπνο σου και τις βάζεις γύρω από ένα τετράγωνο τραπέζι. Μία θέση πρέπει να μένει κενή. Δεν επιτρέπεται να βλέπεις το ταμπλό ανάποδα. Δικαιωμένα αδικημένη. Είναι μεγάλο για σένα το πλεονέκτημα της σωστής οπτικής. Σε εξαπάτησαν όμορφα.

Βρες τις λέξεις. Βρες μια λέξη.
Ή απλά μίλα
Σκέψου.
Πρόσεχε το χάος σου

Σου λείπουν εφτά γράμματα. Μην βασίζεσαι στις λέξεις. Θα είναι ανάπηρες για να γίνει σωστά το παιχνίδι.
Θα μπαίνουν μπροστά σου και θα φτιάχνουν προτάσεις. Μην τρομάζεις. Θέλουν μόνο να  παίξουν, λίγο πριν λήξουν.
Θα τρέχουν ευτυχισμένες και θα σκοντάφτουν πατώντας τα λυμένα τους κορδόνια. Μην τις βοηθήσεις. Δεν κλαίνε
Θα κοιτάζουν τα σύννεφα και θα περιμένουν εξιλέωση. Μην τις λυπηθείς. Αυτές θα φταίνε

Βήμα τρίτο.
Σημαδεύεις  στη σειρά τις λέξεις με μαύρο μαρκαδόρο. Άσε μόνο μία να ξεφύγει για να ταράζει τις υπόλοιπες. Κάποτε το δοκίμασα. Με περικύκλωσε εκείνος ο γνωστός ήσυχος θόρυβος. Οι πιο γρήγορες ανατινάσσονται με επιφωνήματα. Είναι ευαίσθητη η ακοή τους, δεν αντέχουν να ακούν ξεψυχισμένα θαυμαστικά.

Πριν λιποθυμήσουν μαρτυρούν τις προτάσεις που τις εξόρισαν. Αφού πάθουν ασφυξία από τις αναθυμιάσεις είναι υποχρέωσή σου να μπερδεύεις τα γράμματα. Ένα για κάθε στιγμή που περνάει. Μάθε να ανακατεύεις τις στιγμές. Και να ακούς, μη φοβάσαι. Λόγια είναι , χάνονται πριν από σένα.

Ψάξε τις άτιμες προτάσεις.
Ψάξε και παγίδεψέ τες.
Ψάξε. Πρέπει να σου πουν το μυστικό τους


-Μη μου κλέβεις τα γράμματα Έλενα.
-Σε λίγο θα στα δώσω πίσω.
 -Ποτέ δεν μου τα δίνεις
-Θέλω μόνο να κερδίσω
-Τότε βρες μια λέξη και βάλτην στο ταμπλό

Θέλεις να σου μάθω τους κανόνες?
Τους ξέρω τους κανόνες. Δικοί μου είναι
Το παιχνίδι δεν ξέρεις.


Βήμα Τέταρτο

Χάος: λέξη τριπλής αξίας.

Όταν τα γράμματα σου γίνονται λιγότερα από εφτά, αναζήτησε νέα στο κουτάκι με τις αγέννητες ελπίδες. Αν δεν σε βλέπουν πάρε τις καταλήξεις από τις λέξεις στο τραπέζι. Τελειωμένες είναι από καιρό. Μόνο εσύ ενοχλείσαι για λίγο. Οι βαθμοί του αντιπάλου δεν αναιρούνται .Είναι ήσυχα τα παιχνίδια της ημέρας

Το παιχνίδι δεν ήξερες.



«Λογική είναι το θάρρος του να παίρνεις ωμές αποφάσεις»
,παράκουσα μια μέρα σ’ ένα μπαρ.

Κανείς δεν σου κλεψε τα γράμματα. Έτσι πάει η λογική
Μόνα τους έρχονται σε μένα για να μην νικήσεις ξανά. Όταν χρησιμοποιείς άγνωστες αισθήσεις, να το ξέρεις, αποκλείεσαι.

-Αποκλείεσαι
-Αφού δεν κοιτούσες! Δεν το απαγορεύουν οι κανονισμοί σου
-Δεν τους έμαθες ποτέ τους κανονισμούς μου
-Αφορμές να εγκαταλείπεις το παιχνίδι.
-Πάμε ξανά. Μια ακόμη παρτίδα.
-Όταν μάθεις να χάνεις θα σου μάθω και να κερδίζεις, όπως κερδίζω πάντα
-Όπως δεν κέρδισες ποτέ.
- Να γράφεις προσεκτικότερα της οδηγίες σου.
Να κοιτάς τις λέξεις.
Κανείς δεν σου κλέβει τα γράμματα

Fair play

Βήμα Πέμπτο
Δεν είναι κακό να εγκαταλείπεις που και που το παιχνίδι. Το ταμπλό σιγά σιγά γεμίζει και δεν χωράν άλλες λέξεις ,μόνο άρθρα και ακαταλαβίστικες συλλαβές

Ξέρω τι κάνω. Χωρίς άρθρα δεν γίνονται οι προτάσεις. Λάθος τα έμαθα όλα.

Η αναπνοή μου με κυνηγάει κάθε μέρα. Και πάντα κερδίζει στο παιχνίδι. Σε παρασύρει εύκολα η ήττα.



-Πρόσεχε! Χαλάς τις λέξεις!
-Π Ρ Ο Σ Ε Χ Ε …λέξη διπλής αξίας…32 βαθμοί.

Π  Ρ  Ο  Σ  Ε  Χ  Ε
                 Α
                 Ο
                 Σ

-Σειρά σου

Π  Ρ  Ο  Σ  Ε  Χ  Ε
                 Α
                 Ο
                Ε   Σ  Υ

-Τι εγώ?
-Σειρά σου.
-Λέξη τριπλής αξίας .12 βαθμοί
-Γιατί το εσύ σου να αξίζει περισσότερο από το εγώ μου ?

-Ε Γ Ω. 8 βαθμοί.  
Γιατί συνδέεται με το χάος σου.

Το χάος σας. Και παίζουμε κάθε μέρα με τις λέξεις και τα  γράμματα

Το χάος σας. Λερώνεται κάθε μέρα απ τις λέξεις και τα γράμματα

Πρόσεχε το χάος σου απ τις λάσπες της ντουλάπας. Δέστο μ’ ένα σκοινί και τράβα το με δύναμη όπως τραβάς τις ρίζες σου απ το χώμα.

Όταν πονέσει αρκετά, βάλτο σε ένα κλουβί και ξέπλυνέ το καλά. Μην φοβάσαι το βρώμικο νερό. Αν το εμπιστευτείς μπορεί και να σ’ αφήσει να κοιτάξεις μέσα του

Πρόσεχε το χάος σου.
Προσέχω το χάος μου. Είναι πιο καθαρό από την αξιοπρέπειά μου.
Φταίει που είναι άσπρο και λερώνεται εύκολα .
Φταίει που το άφησατε να κυκλοφορεί ελεύθερο
Φταίω κι εγώ λίγο που το άφησα να ριζώσει.

Είναι δύσκολο το παιχνίδι
Φταίει και η ήττα που είναι ανεξίτιλη