Απόχρωση Ι : Ελγίνεια ευτυχία

Όλοι ανθρωπάκια είμαστε. Καημένα κουφάρια παρατημένα που μονίμως πασχίζουν για τη διαμόρφωση της μοίρας τους. Και αυτό που πάντα κυνηγάμε –η ακατόρθωτη τρισευτυχισμένη ευτυχία, είναι το ειρωνικό παιχνίδι που καταλήγουμε με ή παρά τη θέλησή μας να παίζουμε. Λάθος σκέψεις, λάθος τρόποι, λάθος ενέργειες. Σωστό δεν υπάρχει γιατί ποτέ κανενός τα σχέδια δεν πέτυχαν. Χωρίς μέτρο σύγκρισης ,οδηγούμαστε από τα λάθη του άλλου και με τη σειρά μας μεταγγίζουμε την αθλιότητα στους εναπομείναντες. Μια μάζα είμαστε τι νόμιζες;…

Κάποιοι θέλησαν να αποδειχθούν πιο έξυπνοι. Και μέσα στην έξυπνη ανοησία τους, πίστεψαν ότι θα βρουν την ευτυχία τους σε κομμάτια της ανύπαρκτης ευτυχίας των υπολοίπων. Παρασυρμένοι από την αλαζονεία τους προσπάθησαν να κλέψουν τα κομμάτια αυτά…επιτυχώς και ανεπιτυχώς ταυτόχρονα. Με πάθος φτάσανε να τα σπάνε από τα πρόσωπα των γαλήνιων και με δόλο δοκίμασαν να τα μεταφέρουν και να τα ράψουν στα δικά τους πρόσωπα. Αποτυχημένες εικασίες. Δυστυχισμένοι άνθρωποι. Και τα δικά τους πρόσωπα είναι κάθε άλλο παρά Βρετανικά μουσεία ικανά να προφυλάξουν σε ειδικές προθήκες αυτά τα στοιχεία. Σπείραμε τη δυστυχία και με χάρη τη μοιραζόμαστε μεταξύ μας, έχοντας την εντύπωση πως είναι αυτό που παντα ψάχναμε. Φοβισμένοι από την δική μας προσπάθεια αρνηθήκαμε να πασχίζουμε και γίναμε όλοι απελπισμένοι κλέφτες.Μην την κλέβεις την ευτυχία αφου δεν την ξέρεις…αφου δεν την μπορείς.Δεν λέω,έμαθες ν' αναπνέεις κάτω από το νερό.Τι αξία έχει όμως αν φοβάσαι να φτάσεις στην επιφάνεια; Τρομάζεις και μόνο με την ιδέα να την αντικρίσεις.Άδικα παράπονα.Όλα επιλογές είναι.Υπ’ευθύνη μας πράττουμε, και η ευθύνη δική μας όταν πέφτουμε από το βουνό που σκαρφαλώσαμε.Ίσως αν σταματήσουμε να παλεύουμε τοσο πολύ για την αναπνοή μας, το νερο από μόνο του να μας φέρει στην επιφάνεια.Τα πιο απλά συλλαμβάνεις και πιο δύσκολα.Έτσι απλά κι εγώ τολμάω να μιλάω ενώ χάνω πάντα την ευθύνη μου κάπου στα μέσα της διαδρομής.Ετσι απλά όπως πολλοί που ζούμε αναπνέοντας νερό."Λόγια και πράξεις" μας μαθαίνανε.Τόσο απλά.