100 και 1 χρόνια νωρίτερα ο Kipling μίλησε γι’ αυτό*. Είναι η αξία του IF που στοχεύουμε όλοι για να βρούμε την ιδιοσυγκρασία μας. Είναι το IF του καθενός που στρέφει το βλέμμα μας στην ύπαρξη αυτή καθαυτή. Και είναι συνήθως προς τα Χριστούγεννα, ο καιρός ,που σαν σκονισμένα ξυπνητήρια κάθε χρόνο μας θυμίζουν να στραφούμε σε εμάς. Είναι τα IF που τέτοιες ώρες συναθροίζονται και συζητούν για το μέλλον μας σε κάθε νέο έτος. Τα IF που σχεδόν πάντα παραμένουν ιδέες. Είναι οι «κύριοι IF» του Asimov που δημιουργούν νέα flashback για τις ζωές μας, φτιαγμένα απ’ όλες τις τρελές μας επιθυμίες. Τα IF που ποτέ δεν βαριόμαστε .Οι «ανάποδοι» καθρέφτες μας…
Ημερολόγιο 2010-31 Δεκεμβρίου 2010
«The present moment is all you'll ever have. The past is a memory , the future is a mind projection. There was never a time when your life was not "now." Nor will there ever be .»**
H Μαρία αναρωτιέται τι θα γινόταν αν οι μπάμιες ήταν κρουασάν, η μαμά μου τι θα γινόταν αν η Πολυξένη(ή όπως αλλιώς τη λένε)δεν γιατρεύονταν ποτέ στο «Νησί» και ο αδερφός μου τι θα γινόταν αν κάποτε το Lineage τερματίζονταν. Κι όσο εγώ αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν οι φωνητικές μου ικανότητες ήταν καλύτερες ,και η κυρία Ευαγγελία αν οι 40αρες ήταν ίσες με δυο 20αρες,άλλο τόσο, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο υπερεκτιμούν τη σκέψη και οδηγούνται από τα δικά τους "αν". Όταν όμως τα πολυπόθητα «αν» γίνονται αίτια εθελούσιων ψευδαισθήσεων και οι ίδιοι αγνοώντας την πραγματικότητα τα προάγουν σε συμβούλους ζωής, δεν υπάρχει άλλη λύση από το πρωινό ξύπνημα.
Τα βράδια τα «αν» μας οργιάζουν. Σταγονίτσες των απόκοσμων και άφτιαστων επιθυμιών κυλούν αργά αργά μέσα απ τα οπτικά πεδία και άθελα μας ή όχι μετατρέπονται σ’ ελπίδες. Από τα πιο ασήμαντα ως τα πιο σημαντικά .Πολλές φορές πονάνε. Σκαλίζουν όνειρα απόκρυφα και δημιουργούν συνθήκες άφταστες και ενίοτε ανυπέρβλητες. Τα «αν» ξεγελούν. Κατευθύνουν και τρομάζουν. Κι όσο κυλάει η νύχτα και οι «μαγικές» μας περιπέτειες αγγίζουν το άπειρο, εκεί κοντά φτάνει και η απογοήτευση. Τα αν δεν είναι και ποτέ δεν θα είναι πραγματικότητα. Και αντί ο μικρός Λύσανδρος να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που δεν έγινε αστροναύτης ,θα μπορούσε κάλλιστα και ευκολότερα να ευγνωμονεί τον χρόνο που τον έκανε Λύσανδρο.Kι όσο κάποιος επιμένει πως εμείς οι ανόητοι πρέπει απλά ν’ απολαμβάνουμε τη στιγμή ,οι ίδιοι «ανόητοι» απολαμβάνουμε τα φανταστικά και φοβερά μας χωρίς ουσία «αν».
“If you can dream – and not make dreams your master”**
Ασχέτως όμως με το τι λέει ένα περσινό ημερολόγιο ή ένας κάποιος κύριος κυριούλης , ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των ψευδαισθήσεων είναι η πραγματικότητα. Απλά και πρακτικά πάντα πιάνει. Κι όποιος τόλμησε να την κοιτάξει στα μάτια χωρίς να μπει στον πειρασμό να τη μαχαιρώσει με τα ευφάνταστα λόγια του, την έζησε και έζησε και ο ίδιος. Ίσως ευκολότερα ,ίσως δυσκολότερα αλλά αργά η γρήγορα ,όλοι παραδέχονται πως τα σκυλάκια της Δαλματίας ήταν κάπως λιγότερα από 101 και πως η μικρή γοργόνα υπήρξε μόνο στην πραγματικότητα των «αν» του Hans Christian Andersen...Προσωπικά παραμύθια όλων είναι οι υποθέσεις. Ο χρόνος έτσι περνάει λιγότερο επίπονα .Όταν ξυπνάς, το όνειρο σταματάει .Και την άλλη μέρα φτου κι απ την αρχή…
“…Yours is the Earth and everything that's in it…”**
Τελευταία σελίδα: Χρονοδιάγραμμα 2011.Τα «αν» μερικών λένε δυνατά πως το 2012 τελειώνουν όλα. Φαίνεται πως τέτοιο χρονοδιάγραμμα για όλους θα ήταν κουραστικό .Αν μας έμεινε ένας χρόνος ύπαρξης τα «αν» μας δεν προλαβαίνουν να ταχθούν με λογική σειρά στο πλάνο.»ἐπειδὰν γάρ τι δόξῃ καὶ ψηφισθῇ, τότ' ἴσον τοῦ πραχθῆναι ἀπέχει»***Τα «αν» του παρελθόντος είναι φύσει τελειωμένα. Το ίδιο και τα «αν» του μέλλοντος αν δεν υλοποιηθούν. Το πλάνο του καθένα χρειάζεται οργάνωση ως προς αυτό .Χρειάζεται συνειδητοποίηση πραγματικότητας και φαντασίας…πραγματικότητας και εαυτού. Όχι, δεν υποστηρίζω καμία απαισιόδοξη άποψη περί μοιρολατρείας. Το αντίθετο ισχύει. Τα «αν» που πραγματοποιούνται είναι και τα ομορφότερα. Το ζήτημα εντοπίζεται όμως στο τι αξίζει να υλοποιηθεί και τι όχι. Ζήτημα άκρως προσωπικό και πρακτικά συνήθως αναπόφευκτο .Η αξιολόγηση δραματικά δύσκολη διαδικασία. Όσο όμως υπάρχουν όνειρα οι άνθρωποι θα εμπιστεύονται τις εικασίες τους. Όσο υπάρχουν εικασίες θα υπάρχει και πρόοδος. Έτσι λειτουργούμε .Καλό είναι η σκέψη να βασανίζεται .Ονομάζεται κοινή λογική…Η κατάληξη; Μία : κύκλος αέναος. Ποτέ δεν θα μάθουμε και πάντα θα ξέρουμε. Ο κόσμος της φαντασίας λύσεις δεν έχει. Ο χειροπιαστός κόσμος του τώρα ,ποτέ δεν είχε. ΆΝθρωποι τι να πει κανείς…
*1910:H πρώτη έκδοση του ποιήματος “If” ως μέρος του “Rewards and fairies”
**R.Kipling-αποσπάσματα από το ποίημα του “If”
**Eckhart Tolle
***Δημοσθένης
