Διαφάνεια

Κυριακή, μέρα κενή. Μέρα ξεκαθαρίσματος. Μουσική απειλητικά ανοιχτή στη διαπασών…βιβλίο ερμητικά κλειστό (στη διαπασών όμως η φωνή της συνείδησης : «Ολόψυχα εύχομαι καλό Σεπτέμβρη!» ) Από τον κάτω δρόμο:

«Ο παλιατζής, Ο παλιατζής. Όλα τα παλιά μαζεύω». Εδώ κύριος! Μπορείς να μαζέψεις και τον αδερφό μου!(με το κλαρίνο του μαζί φυσικά!-τσιγκουνιές δεν κάνω) Tι ενοχλητικός ο κύριος παλιατζής. Κάθε φορά αιφνίδια και επιθετικά προσβάλει τα ακουστικά ανθρώπινα πεδία υπενθυμίζοντας σου ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να ξεφορτωθείς …παλιά, χαλασμένα , αρρωστημένα , άχρηστα. Ένα σκουριασμένο πλυντήριο, μια ξεχαρβαλωμένη πολυθρόνα , πολλές διαστρεβλωμένες αναμνήσεις…Θα σου βγάλω από τη ναφθαλίνη και δυο τρείς αιωνίως κατακερματισμένες σκέψεις να τις κρατήσεις –έτσι για το δρόμο. Κι αν ο παλιατζής δεχόταν να μας ανακουφίσει και από τα φορτία των άσκοπων ονείρων η ζωή μας θα γινόταν ονειρικά καθαρή…ονειρικά ψεύτικη, και πάνω απ όλα καταστροφικά μη ανακυκλώσιμη. Σε τι θα μπορούσαν να χρησιμέψουν τα άχρηστα κομμάτια του εαυτού μου, σ ‘έναν κύριο με μεγάφωνο? Αν κατάφερνε να τα συνδέσει, ίσως γινόταν πλούσιος συνθέτοντας εκπληκτικά ρεαλιστικές ιστορίες τρόμου. Στίγματά μου όμως σαν αυτά, αδύναμα , ξεθωριασμένα ,κομμάτια μιας διαφορετικής από τη δική του παράνοιας, αδύνατο και άξεστο να αποκωδικοποιηθούν, ακόμη και από μένα. Κι όποιος επιχειρήσει τη μετάφρασή τους , συνήθως χάνεται στην τρέλα του και γίνεται υπερασπιστής της βασίλισσας Σύγχυσης. Είμαστε πάντα παράλογοι οι άνθρωποι. Ονειρευόμαστε να γίνουμε παλιατζήδες μήπως και φτάσουμε έστω μέχρι κάποιον απέναντι λόφο-κάποιον απέναντι ολοκληρωτικά μη δικό μας στόχο. Ηθελημένα μπερδέψαμε την ανηφόρα με την κατηφόρα… Στην πορεία ξεχάσαμε πως αν ο κύριος-αναλγητικό προσωπικοτήτων ,είχε χρώμα, θα ήταν άχρωμος. Τα «δικά» μας όταν φεύγουν από εμάς παύουν να χρωματίζονται από τα συναισθήματά μας. Γίνονται ξένα, διαφανή , ανύπαρκτα. Και εμείς το ίδιο , αφού οι μαρκαδόροι μας , μη έχοντας τιποτ’ άλλο να μουτζουρώσουν, στρέφονται βίαια ο ένας ενάντια στον άλλον και αλληλοδιαγράφονται.

Κυριακή ,μέρα κενή. Δεν θα σε καταλάβω ποτέ. Η ζωή εκ γενετής βρώμικη , δεν καθαρίζει . Οι λογαριασμοί απλώς πληρώνονται. Δεν έχει σημασία η περίμετρος, ο κύκλος πάλι ξεκινάει. Συνείδηση μην μου μιλάς άλλο κουράστηκα. Προσπαθώ.