Θέλοντας και μη, εγκλωβισμένη τα άκουσα.
Έχουμε και λέμε…
«Ρε συ πεινάω» είπε το κορίτσι με το φωσφοριζέ μπουφάν, ενώ περπατούσε δίπλα στην γυναίκα ντισκόμπαλα την Παρασκευή το βράδυ ,κλείνοντας μου και οι δύο το δρόμο.
Προσωπική σημείωση: Οι άνθρωποι περπατούν πολύ αργά τις Παρασκευές τα βράδια
(Η ντισκόμπαλα)
-Γιατί δεν έφαγες?
-Έφαγα. Μια μακαρονάδα και 2 κουταλιές μερέντα
-Ρε μην φας άλλο…γαμιέται η μερέντα
-Γιατί η μακαρονάδα στις 2 το βράδυ δεν γαμιέται? (νευριασμένη…) Όλα γαμιούνται εκτός από μένα!
Η φωσφορούχα δεν μιλούσε. Σταμάτησε να περπατάει και κοιτούσε τη φίλη της με ανοιχτό το στόμα. Σταμάτησε να περπατάει και εκείνη. Βρήκα έτσι την ευκαιρία να τις προσπεράσω για να συνεχίσω το δρόμο μου. Ίσα που πρόλαβα ν’ ακούσω τον λυγμό της «πεινασμένης».
Οι άνθρωποι κλαίνε για περίεργα πράγματα.
Δεν μπορούσα να γελάσω θα με καταλάβαιναν
Σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω μια λέξη που λατρεύει αγαπητός φίλος που σπουδάζει στα ξένα…
«παράνοια»
Παρανοϊκά ανθρωπάκια.
Και το λογικό ποτέ δεν καθορίζεται.
Πάντα ήθελα να μάθω .Να δω.
«Τι είναι λογική?»
Και συνέχεια ρωτούσα. Ρωτούσα τους πάντες .Ενοχλώ συχνά φίλους, γνωστούς και αγνώστους με άκυρες ερωτήσεις.
Και μια μέρα ο Θοδωρής μου απάντησε κάπως έτσι…
-Δεν ξέρω. Αν ήξερα ,εγώ ή οποιοσδήποτε, πιστεύεις ότι οι άνθρωποι τόσο ωραία θα συνέχιζαν να πήζουν στα σκατά ? Δες το και σε προσωπικό επίπεδο. Όλοι παράλογοι είμαστε. Αν ξέραμε από λογική θα ήμασταν ωραία ρομποτάκια. Έν δυό, έν δυό, και να σου τα ψεύτικα χαμόγελα. Ευτυχισμένοι όλοι μας! Ίδιοι όλοι μας. Και πεθαμένοι…
«Το παράλογο είναι που σε κάνει ζωντανή»,»Αν δεν φτάσεις στον πάτο, πώς θα ξέρεις που είναι η κορυφή?»
Εμείς τους ζωγραφίζουμε τους χάρτες μας για την κορυφή του βουνού. Και εμείς σχεδιάζουμε και το βουνό. Κάποιοι δεν διστάζουν να βάλουν μπόλικο καφέ χρώμα στους χάρτες τους-μπόλικα υψώματα-στόχους που όταν εκπληρώνονται επιτυχώς, τους κάνουν να χαμογελούν. Όταν αποτυχαίνουν ,είναι μια άλλη ιστορία…
Άλλοι προτίμησαν τα πράσινα. Πράσινες πεδιάδες, που άλλοτε μαγεύουν τους ψεύτικους χάρτες με την ομορφιά τους και τους ζωντανεύουν. Ανθίζουν και πλανεύουν τους επίδοξους δημιουργούς τους. Έτσι επαναπαυόμαστε. Και ξεχνάμε. Μας ξεχνάμε πίσω.
Δεν είναι όμως πάντα κακή η στασιμότητα.
Ξεκουράσου. Λίγο ακόμα…
Μόνο λίγο.
Πολλές είναι οι θάλασσες…
Το μπλε είναι για τους άλλους, τους μυστήριους, που κολυμπάνε στα βαθιά νερά. Δεν τους ξέρω. Ποτέ δεν τους έμαθα.
Και χαίρομαι. Δεν θέλω να τους μάθω. Οι επίδοξοι μυστήριοι είναι ψεύτες. Κάτω από το μπλε των ποταμών τους κρύβεται το άψυχο χρώμα της νεκρής άμμου. Της άμμου που χρόνια στηρίζει τις φανταστικές για τον εαυτό τους εικόνες και κρύβει καλά τα πτώματα των ψυχών που δολοφόνησαν για να μην πνιγούν οι ίδιοι. Οι πολλοί εαυτοί τους βράζουν βίαια μέσα στους χάρτινους κόσμους τους ,και στο τέλος τους καίνε. Καίγονται ζωντανοί από τους ίδιους τους καθρέφτες τους.
Τα ποτάμια δεν αναρριχώνται στα βουνά. Πάντα κατεβαίνουν
Αλλά εγώ είμαι παράλογη, δεν πρέπει να μιλάω για τους ανθρώπους με τους μπλε χάρτες. Και όταν μιλάω δεν θα μ ‘ακούν. Είναι απασχολημένοι κυνηγώντας μηδαμινούς θησαυρούς και φουσκώνοντας τρύπια σωσίβια.
Δεν επιπλέουν
Άκουσα.
Το θηλυκό του είδους των εντόμων που ονομάζεται mentis (στην θρησκευόμενη Ελλάδα το αποκαλούμε αλογάκι της παναγίας), συνηθίζει να τρώει το αρσενικό μετά το ζευγάρωμα.
Λογική της επιβίωσης.
Πόσο λογική?
Ένας φίλος μόλις το άκουσε μου είπε… «Αυτά κάνετε και εσείς οι ανθρώπινες γυναίκες. Μεταφορικά»
Αναμφίβολα… «Λογική του πληγωμένου», σκέφτηκα.
Πολύ λογική, μόνο δική του.
Η Μαρία άρχισε να κλαίει.
Λογική του ευαίσθητου.
Συναισθηματικά λογική
Δεν μαθαίνουμε ο ένας απ τον άλλον. Απλά μαζί εξελισσόμαστε και ο καθένας κάνει τα δικά του
Μπορείς να τρέξεις δυτικά, δεν θ’ ακολουθήσω, κατευθύνομαι βόρεια.
Κυνηγητό παίζαμε όταν ήμασταν παιδάκια. Τώρα μόνοι μας. Κανείς δεν τρέχει για να τον κυνηγήσεις. Κυνηγάμε πλέον όνειρα και άφταστες παράλογες μικρές χώρες. Μικρές σκέψεις. Όπως κάνουν οι μεγάλοι
Φτιάξε δικό σου χάρτη. Δεν δανείζω πουθενά τον δικό μου.
Πολλοί είμαστε. Δεν ξέρουμε. Και οι λογικές μας είναι τα τίποτα, μπροστά στις αντίστοιχες των άλλων
Κουραστήκαμε
Οι λογικές των ηλιθίων.
Ελαφριές
Ανθρώπινες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου