Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Πορτοκαλί



Αναζητωντας τα αιτια της δυστυχιας,ειναι τραγικο να συνειδητοποιεις πως ο ιδιος σου εαυτος ειναι αυτος που σε κατεστρεψε...η απολυτη σιγουρια και παραλληλα προσωποποιηση μιας ακατανοητης παραιτησης ειναι αυτη που ρουφηξε απο μεσα μου καθε υπολειμμα αισιοδοξιας και καταρρακωσε ενα ενα τα φρουρια της αυτοπεποιθησης μου.Χωρις να εχω τη δυνατοτητα να πιστεψω στις δυναμεις μου βρεθηκα για ακομη μια φορα αντιμετωπη με τα λαθη μου...τα λαθη που επισκιαζουν καθε μου κινηση και στιγματιζουν την υπαρξη μου...Και ετσι ανημπορη αφηνομαι στα γεγονοτα-θυμα των συγκυριων για καποιους...για μενα θυμα του εαυτου μου...Τυφλη μεσα στην αγρια συμφορηση των αισθησεων δεν εχω αλλη επιλογη...πετωντας ψηλα στην καρδια του ανεμου και των ονειρων ξεχασα να προσγειωνομαι...και οταν το σωμα μου πλεον φλεγεται απο την τριβη της πτωσης,το αερακι παιρνει απο πανω μου το στοιχειο της ζωης,κανοντας την πτωση απαλοτερη,σχεδον γλυκια...Τα ιχνη ευτυχιας που μου εκλεψε ο ηλιος ξεχασαν να δυσουν μαζι του...και σε τοπους ξενους,αιωρουνται,λαμποντας σαν αστερια για πολλους ανθρωπους,σημαδευοντας την αρχη κατι νεου...το δικο μου κυνηγι...το κυνηγι του μoναδικου προσωπικου μου θησαυρου...το κυνηγι του εαυτου μου.Στην επιπονη αναζητηση του ανυπαρκτου,υποφερω...Αντιμετωπη με τους δαιμονες των λαθων και τα τερατα του μελλοντος,καταληγω να πλεω γαληνια,σε θαλασσες αποκοσμες,πλαι σε πληθη κατατσακισμενων ελπιδων...ελπιδων που ξεκουραζονται σε εναν αιωνιο χρονο,τιμωρημενες απο την υπερβολικη αισιοδοξια τους να με συντροφευουν στα ταξιδια μου,χρωματιζοντας τον απεραντο οριζοντα μ'ενα βαθυ πορτοκαλί......που ομως στα ματια μου ξεθωριαζει δυναμικα βρισκοντας ευκαιρια να ξεκουραστει απο το ανυποφορο μεγαλειο του,παραλύοντας τον ψυχρο μου κοσμο..
.Το ξερω...ο ουρανος ειναι εκει...Το θυμαμαι...καποτε θα ξαναγινει προσιτος.


Φωτογραφία: mol. (2010.ήρεμη κουβέντα) Σ'ευχαριστω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου