Κοκκινο

Ειναι ωραιο να ξερεις οτι η ζωη ειναι ομορφη.Στο υπενθυμιζουν καθε μερα μικρα,και ισως καποτε φαινομενικα ασημαντα περιστατικα της.Ζω για το τωρα,οταν το τωρα ειναι κοντα μου και υπαρχω για το αυριο εφ'οσον αυτο θα ερθει.Τα δεδομενα των αισθησεων μου με εφοδιαζουν καθημερινα με ατελειωτα φορτια νεων αναμνησεων,νεων κομματιων του εαυτου μου...και αν τα παντα αλλαζουν σε μια μερα εγω υπαρχω για να γεννηθω απο αυτα...αναπνεω για να γινω στοιχειο των αισθησεων και των κοσμων μου.Καποιες φορες χανομαι στην ενταση των ερεθισματων γυρω μου...αλλες σακατευομαι και ανημπορη να κινηθω και να εκφρασω ευγνωμοσυνη προς ο,τι με κανει αυτο που ειμαι,πεφτω.Oταν βρισκω δυναμη να σηκωθω ειμαι μονη...μακρυα απ τους γνωστους μου κοσμους οπου...στο σημερα μονο,ανηκω...Οσα συναισθηματα απομενουν...εγκαταλελειμμένες εικονες μιας προηγουμενης γενιας,νοσταλγουν τα περασμενα μ'ενα γλυκο χαμογελο.Οι επιζωντες του δικου μου προσωρινου σημερα τρεχουν παρεα με ξεχασμενα τραγουδια και χτιζουν το αυριο που θελω...το αυριο που ισως ονειρευτηκα.Και οι σπιθες ευτυχιας που ξεπροβαλουν απο καθε ψευτικη και ταχα ηρωικη περιπετεια φτανουν στα ματια μου και με τυφλωνουν.Γινονται κοκκινα δακρυα του λεπτού και εξαφνα χανονται παλι στο παρελθον απ οπου ηρθαν...ενταση...το παζλ ολοκληρωθηκε